Weg van teruggeweest
Blijf op de hoogte en volg Marlon
17 Maart 2014 | El Salvador, Juayúa
Nadat ik - op enkele vakanties na - weer ruim twee jaar terug in Nederland ben geweest, begon het zachtstgezegd weer een beetje te kriebelen om te gaan reizen. Het einde van het project op mijn werk en het feit dat ik in NL eigenlijk helemaal nergens aan vast zit, geven me die vrijheid. Het geeft mij bovendien de gelegenheid om te doen wat ik leuk vind: allereerst reizen en nieuwe culturen ontdekken, mooie spulletjes zoeken en proberen mensen hiermee blij te maken. Dat wil zeggen: ik reis ditmaal niet (alleen) voor mezelf, maar ik ben op zoek naar mooie producten die ik kan importeren om de levens van de mensen die het minder hebben mooier te maken en dus een lokale economische groei teweeg te brengen.
Zoals ook bij mijn vorige reis, begint het avontuur met het bezoeken van een vriendinnetje in het buitenland. Kylie woont in Guatemala en heb ik - logischerwijs - in de afgelopen tijd veel te weinig gezien en gesproken.
Aangezien we in Guatemala onze bagage al snel van de band haalden en we direct door konden lopen, zag ik pas toen ik buiten stond dat Kylie me gesmst heeft om absoluut NIET naar buiten te komen totdat zij me belt dat ze er is. 20 minuten later (en gelukkig nog steeds vergezeld door een andere NLer) komt haar taxi eraan en springt, rent, vliegt Kyl uit de taxi om me te omhelzen. "Yaaaay!! We gaan vanavond uit!" She knows me too well, geen tijd voor een jetlag na 23 uur reizen, en al helemaal niet als je ook gewoon naar een bar kunt gaan! In Guatemala mag ik niet anders over straat dan in een taxi "anders word je beroofd", aldus Kylie. Lekker. En dan is er ook nog het verschil tussen de gele taxi´s en de witte taxi´s, respectievelijk de goede en de slechte. Regels van de taxi: 1. Neem nooit een witte taxi, 2. Haal nooit je telefoon tevoorschijn als je ergens stilstaat: ze tikken met een geweer op het raam en je mag blij zijn als je alleen je telefoon hoeft in te leveren, 3. Een taxi binnen de stad kost nooit meer dan 25 quetzales (€2,50). Nadat Joram en ik ergens zijn gaan eten, hadden we het restaurant vriendelijk verzocht een taxi voor ons te bestellen. Er kwam een witte taxi aan en ik weigerde, maar Joram (die ook nieuw is in Guate) zei "wat kan er nu eenmaal misgaan?".. Dat hebben we geweten. De taxichauffeur had geen flauw idee waar we moesten zijn, Joram probeerde me - stilstaand voor een rood stoplicht - te overtuigen nog eens Kylies adres te laten zien (dat ik alleen had opgeslagen in m´n telefoon) en uiteindelijk had ík zelfs door hoe de straten in elkaar zaten en heb ik de weg naar huis uitgelegd en daar aangekomen mochten we 75 quetzales afrekenen. Lesson learned, dacht ik zo. Op zondagen is de stad opeens wel veilig, en kun je wel buiten lopen. We zijn naar Paseo de Reforma gewandeld, waar een soort straatfestival met heel veel eten was. Kind of my thing, you know! Een hele dag in de buiten lopen betekende helaas wel dat mijn Nederlandse huidje lekker rood was aan het einde van de dag, omdat we niet doorhadden dat de zon zo fel scheen.
´s Nachts heb ik samen met Joni (een vriendin van Kylie) en Liza de bus genomen richting El Salvador, waar we in El Tunco wilden gaan surfen en VOORAL Spaans wilden gaan leren. Grote teleurstelling bij aankomst als verteld wordt dat er max. 1,5 uur les per dag mogelijk is en dat er geen homestays bij lokale families zijn, maar dat mag de pret niet drukken. Dit dorpje heeft maar twee straten, weinig toeristen en in de 12 dagen dat we hier verbleven zijn, hebben we volgens mij zo´n beetje iedereen wel leren kennen.. Zowel de locals als de toeristen. Het surfen ging de eerste dagen niet al te goed, maar na urenlang visualiseren hoe ik op m´n board moest springen lukte het opeens stukken beter om op te springen en na 11 uurtjes les pakken we nu zo´n beetje elke golf. El Tunco is dé surfspot van El Salvador en er komen veel surfers die reizen van surfplek naar surfplek. Enkele dagen waren de golven te hoog voor ons en zijn we andere activiteiten gaan ondernemen. Mijn surfleraar Wayo nam ons mee naar de ´cascadas´, de watervallen, waar we een hike maakten (vrij moeilijk doordat ik flinke buikkrampen had, waarschijnlijk weer een kleine voedselvergiftiging) en vervolgens konden duiken in de watervallen. Een onvergetelijke ervaring. Letterlijk. Ik weet niet wat het probleem is met watervallen en mij, maar het is me weer gelukt om voor blijvende herinneringen te zorgen. Wayo legde uit dat je bij de derde val - van 12 meter - ervoor moest zorgen dat je in het water terechtkwam op de plek waar ook de waterval valt, omdat het daar het diepst is en je wilt natuurlijk niet op de rotsen terechtkomen. Tijdens mijn sprong/val zag ik dat ik zo´n 1,5 m voor die plek terecht ging komen en probeerde ik bij te sturen, waardoor ik op mijn rug landde (en alle lucht uit mijn longen klapte) en mijn kaken op elkaar sloegen door de klap. Afijn, niets gebroken.. Althans, bijna niets: twee stukjes voortand zijn tot op heden vermist, de lijm van het spalkje achter mijn tanden is afgebroken en ik had een wiebeltand (die zit weer zo goed als vast). De pijn op de borst houdt nog even aan, maar dat verklaren we met spierpijn en een lichte kneuzing door de klap.. Nou, de druk is van de ketel, dus nu kunnen we weer voorzichtiger doen. Joni had minder geluk toen zij twee dagen later aan het surfen was en éindelijk stond toen er iemand in haar pad lag. Aangezien ze niet kon sturen en bang was deze man te raken, sprong ze van haar board, precies in de vinnen van het board van deze man (I don´t know how she does it) en dit resulteerde in een diepe snee in haar onderarm, waar ze 7 hechtingen voor nodig had. Surfen was daarmee afgelopen voor haar, want de wond mocht 7 dagen niet nat worden. We hebben nog een dagtrip gemaakt en de vulkaan Santa Ana (2381 m) beklommen (waar het zo mistig was dat we het fantastische uitzicht helaas gemist hebben) en Lago Coatepeque bezocht, temidden van de vulkanen. Daarmee zat het avontuur in El Tunco erop, hebben we onze Spaanse leraar vaarwel gezegd en zijn we met dank aan 4 vriendelijke chauffeurs gaan hitchhiken naar Juayúa, een klein dorpje op de Ruta de las Flores.
Hier hebben we koffieplantages bezocht en - waarom niet - een serie van 7 watervallen beklommen én afgedaald. Dat was wel heel vet, want ze knopen dus boven aan zo´n waterval een safety rope vast, en je loopt over een vrij steile muur (waar de waterval over stroomt) 20 meter naar beneden. Geen zorgen mam, we kregen een helm op. Daarnaast hadden ze bij de laatste twee watervallen een soort tunnels gemaakt die de watervallen onderling verbonden en kon je dus onder het gebergte door drijven (!) naar de volgende waterval. In Juayua is in de weekends een foodfestival en aangezien ik (na zo´n 1,5 week) weer normaal kan eten, was dit natuurlijk een groot feest! Heel veel locals komen hier naartoe om goedkoop en goed te eten en veel bekende gezichten uit El Tunco kwamen we weer tegen. Vandaag gaan we hier in de buurt nog een en ander bezichtigen en de volgende bestemming blijft voor iedereen (ook ondergetekende) voorlopig een verrassing! Hasta luego, lieve mensen! Foto´s zet ik snel op Facebook :) Veel liefs uit El Salvador
Zoals ook bij mijn vorige reis, begint het avontuur met het bezoeken van een vriendinnetje in het buitenland. Kylie woont in Guatemala en heb ik - logischerwijs - in de afgelopen tijd veel te weinig gezien en gesproken.
Aangezien we in Guatemala onze bagage al snel van de band haalden en we direct door konden lopen, zag ik pas toen ik buiten stond dat Kylie me gesmst heeft om absoluut NIET naar buiten te komen totdat zij me belt dat ze er is. 20 minuten later (en gelukkig nog steeds vergezeld door een andere NLer) komt haar taxi eraan en springt, rent, vliegt Kyl uit de taxi om me te omhelzen. "Yaaaay!! We gaan vanavond uit!" She knows me too well, geen tijd voor een jetlag na 23 uur reizen, en al helemaal niet als je ook gewoon naar een bar kunt gaan! In Guatemala mag ik niet anders over straat dan in een taxi "anders word je beroofd", aldus Kylie. Lekker. En dan is er ook nog het verschil tussen de gele taxi´s en de witte taxi´s, respectievelijk de goede en de slechte. Regels van de taxi: 1. Neem nooit een witte taxi, 2. Haal nooit je telefoon tevoorschijn als je ergens stilstaat: ze tikken met een geweer op het raam en je mag blij zijn als je alleen je telefoon hoeft in te leveren, 3. Een taxi binnen de stad kost nooit meer dan 25 quetzales (€2,50). Nadat Joram en ik ergens zijn gaan eten, hadden we het restaurant vriendelijk verzocht een taxi voor ons te bestellen. Er kwam een witte taxi aan en ik weigerde, maar Joram (die ook nieuw is in Guate) zei "wat kan er nu eenmaal misgaan?".. Dat hebben we geweten. De taxichauffeur had geen flauw idee waar we moesten zijn, Joram probeerde me - stilstaand voor een rood stoplicht - te overtuigen nog eens Kylies adres te laten zien (dat ik alleen had opgeslagen in m´n telefoon) en uiteindelijk had ík zelfs door hoe de straten in elkaar zaten en heb ik de weg naar huis uitgelegd en daar aangekomen mochten we 75 quetzales afrekenen. Lesson learned, dacht ik zo. Op zondagen is de stad opeens wel veilig, en kun je wel buiten lopen. We zijn naar Paseo de Reforma gewandeld, waar een soort straatfestival met heel veel eten was. Kind of my thing, you know! Een hele dag in de buiten lopen betekende helaas wel dat mijn Nederlandse huidje lekker rood was aan het einde van de dag, omdat we niet doorhadden dat de zon zo fel scheen.
´s Nachts heb ik samen met Joni (een vriendin van Kylie) en Liza de bus genomen richting El Salvador, waar we in El Tunco wilden gaan surfen en VOORAL Spaans wilden gaan leren. Grote teleurstelling bij aankomst als verteld wordt dat er max. 1,5 uur les per dag mogelijk is en dat er geen homestays bij lokale families zijn, maar dat mag de pret niet drukken. Dit dorpje heeft maar twee straten, weinig toeristen en in de 12 dagen dat we hier verbleven zijn, hebben we volgens mij zo´n beetje iedereen wel leren kennen.. Zowel de locals als de toeristen. Het surfen ging de eerste dagen niet al te goed, maar na urenlang visualiseren hoe ik op m´n board moest springen lukte het opeens stukken beter om op te springen en na 11 uurtjes les pakken we nu zo´n beetje elke golf. El Tunco is dé surfspot van El Salvador en er komen veel surfers die reizen van surfplek naar surfplek. Enkele dagen waren de golven te hoog voor ons en zijn we andere activiteiten gaan ondernemen. Mijn surfleraar Wayo nam ons mee naar de ´cascadas´, de watervallen, waar we een hike maakten (vrij moeilijk doordat ik flinke buikkrampen had, waarschijnlijk weer een kleine voedselvergiftiging) en vervolgens konden duiken in de watervallen. Een onvergetelijke ervaring. Letterlijk. Ik weet niet wat het probleem is met watervallen en mij, maar het is me weer gelukt om voor blijvende herinneringen te zorgen. Wayo legde uit dat je bij de derde val - van 12 meter - ervoor moest zorgen dat je in het water terechtkwam op de plek waar ook de waterval valt, omdat het daar het diepst is en je wilt natuurlijk niet op de rotsen terechtkomen. Tijdens mijn sprong/val zag ik dat ik zo´n 1,5 m voor die plek terecht ging komen en probeerde ik bij te sturen, waardoor ik op mijn rug landde (en alle lucht uit mijn longen klapte) en mijn kaken op elkaar sloegen door de klap. Afijn, niets gebroken.. Althans, bijna niets: twee stukjes voortand zijn tot op heden vermist, de lijm van het spalkje achter mijn tanden is afgebroken en ik had een wiebeltand (die zit weer zo goed als vast). De pijn op de borst houdt nog even aan, maar dat verklaren we met spierpijn en een lichte kneuzing door de klap.. Nou, de druk is van de ketel, dus nu kunnen we weer voorzichtiger doen. Joni had minder geluk toen zij twee dagen later aan het surfen was en éindelijk stond toen er iemand in haar pad lag. Aangezien ze niet kon sturen en bang was deze man te raken, sprong ze van haar board, precies in de vinnen van het board van deze man (I don´t know how she does it) en dit resulteerde in een diepe snee in haar onderarm, waar ze 7 hechtingen voor nodig had. Surfen was daarmee afgelopen voor haar, want de wond mocht 7 dagen niet nat worden. We hebben nog een dagtrip gemaakt en de vulkaan Santa Ana (2381 m) beklommen (waar het zo mistig was dat we het fantastische uitzicht helaas gemist hebben) en Lago Coatepeque bezocht, temidden van de vulkanen. Daarmee zat het avontuur in El Tunco erop, hebben we onze Spaanse leraar vaarwel gezegd en zijn we met dank aan 4 vriendelijke chauffeurs gaan hitchhiken naar Juayúa, een klein dorpje op de Ruta de las Flores.
Hier hebben we koffieplantages bezocht en - waarom niet - een serie van 7 watervallen beklommen én afgedaald. Dat was wel heel vet, want ze knopen dus boven aan zo´n waterval een safety rope vast, en je loopt over een vrij steile muur (waar de waterval over stroomt) 20 meter naar beneden. Geen zorgen mam, we kregen een helm op. Daarnaast hadden ze bij de laatste twee watervallen een soort tunnels gemaakt die de watervallen onderling verbonden en kon je dus onder het gebergte door drijven (!) naar de volgende waterval. In Juayua is in de weekends een foodfestival en aangezien ik (na zo´n 1,5 week) weer normaal kan eten, was dit natuurlijk een groot feest! Heel veel locals komen hier naartoe om goedkoop en goed te eten en veel bekende gezichten uit El Tunco kwamen we weer tegen. Vandaag gaan we hier in de buurt nog een en ander bezichtigen en de volgende bestemming blijft voor iedereen (ook ondergetekende) voorlopig een verrassing! Hasta luego, lieve mensen! Foto´s zet ik snel op Facebook :) Veel liefs uit El Salvador
-
17 Maart 2014 - 15:20
Stephanie:
Hi Lieverd,
Leuk dat je een blog bijhoudt zodat we allemaal kunnen meegenieten van je spannende reisverhalen! Wel voorzichtig doen he?!!! Ik was dit weekend in Chiang Mai en moest een paar keer aan je denken bij het zien van de flight of the Gibbons (en vooral die mooie gespalkte (en daarna gegipste) vinger van je ;)!
Have fun & stay safe!
xxxx -
17 Maart 2014 - 15:21
Willy:
Hallo lieve Marlon
Leuk om je reisverslag nog te kunnen lezen,het meeste wisten we al,maar dat mag de pret niet drukken.
Nog heeeel veel plezier daar en geniet ervan.
Gr.pap en Mam.xx -
17 Maart 2014 - 15:21
Willy:
Hallo lieve Marlon
Leuk om je reisverslag nog te kunnen lezen,het meeste wisten we al,maar dat mag de pret niet drukken.
Nog heeeel veel plezier daar en geniet ervan.
Gr.pap en Mam.xx -
17 Maart 2014 - 15:52
Karin Van Dijck:
Hoi Marlon,
Als ik jouw reisverslag lees dan kan ik alleen maar denken, "wauw zeg", toen ik die leeftijd van jouw had durfde ik bijwijze van spreken nog niet alleen naar België af te reizen!!! Nou is dat wel een tikkeltje overdreven maar jij zoekt de grens ook wel op hoor? Het is niet de meest veilige plaatst waar je je bevindt, maar grenzen moeten overschreden kunnen worden en zolang jij hiervan geniet is het prima, ervaringen om nooit te vergeten!
Als ik het goed lees heb je ook een doel, voor mooie producten sta ik altijd open!
Heel veel plezier geniet, ondek en stap in de juiste taxi.
Groetjes van Leon en Karin Loes-Fleur-Pleun -
17 Maart 2014 - 15:57
Anouk:
Klinkt heerlijk!! Tussen het studeren door ben ik even afgedwaald naar Guatemala..
Zo te horen is het fantastisch daar! Flink genieten, hoop dat je snel van alle pijntjes af bent na die waterval experience. Hou ons op de hoogte, heb wel zin in weer zo'n fantasiereisje!
Adios! (Daar houden mijn Spaanse skills dan ook wel op..)
Xxx -
17 Maart 2014 - 16:10
Kasper:
Gelukkig is alles goed verlopen :-). Geweldig om te lezen hoe intens jij alles beleeft, blijf vooral genieten. -
17 Maart 2014 - 16:15
Eline:
Pfff zorg goed voor jezelf Marlonnie! Guatemala kan indd op bepaalde plekken heel gevaarlijk zijn, gelukkig is het nu goed gegaan en hopefully lessons well learned ;)! Gaaf wat je daar allemaal doet en ik ben zeer benieuwd naar de producten die je daar allemaal gaat meenemen!! Have fun, dikke knuf! Xx -
17 Maart 2014 - 19:02
José:
Hallo Marlon fijn om weer mee te mogen reizen met jou, en je amusante verhalen te lezen.
Jammer van de mistige vulkaan, wij hebben in de buurt van Antiqua een vulkaan beklommen in de schemeravond geweldig zoals de lava dan opgloeid, we hebben er marshmallows aan een stok geroosterd in de lava echt tof, was een van onze hoogtepunten toen. Vergeet je niet naar de mayatempels te gaan en de steile trappen te beklimmen. Geniet er nog heel veel van en laat ons mee genieten!!!! gr.José -
17 Maart 2014 - 19:15
Sanne (Saan):
Woooow Marlon, wat een avontuur!!!
En ook wat een ervaringen, gaaf!!!
Leuk om wat te lezen, ben ook benieuwd naar je foto's.
Geniet chick!!! Veel plezier met de volgende bestemming!! Xxx -
17 Maart 2014 - 23:17
Bibi:
Lieverd!!! Wat leuk dat je een verslag bijhoudt! Ik had al het een en ander van je gehoord, maar toch leuk om hier je avonturen te lezen. Je hebt in hele korte tijd al super veel gedaan!! Genieten meis!! Pas goed op jezelf, wij willen je nog graag terug zien... -
17 Maart 2014 - 23:38
Iona:
lieverdje, superleuk dit reisverslag! wel voorzichtig doen he? we willen je graag heel terug! geniet ervan en succes met mooie spulletjes spotten! xx -
18 Maart 2014 - 03:27
Donald:
Ik neem aan dat er gewoon weer een magnum houtje als provisorische spalk gebruikt wordt? -
18 Maart 2014 - 14:36
Dorée:
Wat een heerlijke avonturen Brando! Geniet en succes met de zoektocht naar goods voor je eigen toko (en kom maar niet met een kunstgebitje terug)!! -
19 Maart 2014 - 18:32
Nono :
Babyyyy! Wat kan jij leuk schrijven! Misschien moet je ooit eens een boek gaan schrijven :-). Je reis klinkt tot nu toe heel avontuurlijk en mooi, ik ben jaloers! Enjoy every moment, kusje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
