Sawadi ka, dat is het...

Sawadi ka!

Nu ik na mijn bezoekje aan Stephanie in Hong Kong in het land van de glimlach ben beland, weet ik eindelijk hoe je ‘hallo’ zegt in Thai (zie hierboven). Ik vermaak me hier uitstekend; het weer is fantastisch, de mensen zijn vriendelijk, het eten is LEKKER en ik ontmoet elke dag weer veel leuke mensen. Voor degenen die facebook hebben, jullie hebben al kunnen zien hoe mooi het hier is en dat je hier – in tegenstelling tot Nederland – eind november nog elke dag in bikini en een strandjurkje kunt rondlopen. Helemaal mijn ding :)
De gehele eerste dag in Bangkok heb ik gezocht naar een Lonely Planet (pas in de vierde mall, in de vijfde boekwinkel was hij niet uitverkocht). De daaropvolgende dag ben ik de typische tourist uit gaan hangen samen met andere backpackers uit mijn hostel en hebben we de locaties aangedaan die in de Lonely Planet worden aangegeven als absolute must-sees. Ik ben naar verschillende tempels geweest om een massief gouden Buddha van 5.5 ton te bezichtigen, een Buddha van jade, de grootste Reclining Buddha van de wereld en heb het Grand Palace bezocht. Nadat al deze punten waren afgevinkt ben ik me gaan concentreren op mijn route. Zoals jullie allemaal misschien wel weten, hou ik absoluut niet van plannen, dus had ik tot een paar dagen geleden geen flauw idee wanneer ik waar zou willen zijn. Lastig! Om deze stressvolle ervaring van me af te laten glijden, ben ik vorige week vrijdag naar Koh Chang gegaan, een eilandje aan de oostkust van Thailand (bij de grens met Cambodja in de buurt). Op de ferry naar dit eiland raakte ik in gesprek met twee mannen New York die het wel leuk vonden om hun reeks van veel te dure hotels te verruilen voor een hostel voor een of meerdere nachten (indien het beviel), om zich zo een beetje meer backpacker te voelen. Omdat mijn LP zei dat the place to be voor backpackers in Lonely Beach was, hebben we een taxi naar dit dorpje genomen. Het was al donker toen we hier aankwamen, en de enige slaapplek die we konden vinden, waren muffe hutjes zonder ramen, superranzige matrassen, een krakkemikkige deur, een toilet dat je moest doorspoelen door een bakje water om te scheppen in de wc-pot en een stonede buurman. Niet helemaal de plek waar ik van plan was de nacht door te brengen, dus ik liep naar de hut van de mannen om te vragen wat zij ervan dachten. Zij waren zelfs nog een tikkeltje erger dan ik, en een van de twee durfde niet eens op het matras te gaan liggen omdat hij een insect onder het matras had gevonden. Dit was dus een no-go voor ons alledrie en we besloten verder te gaan zoeken. Het eerste het beste resort dat we tegenkwamen sprak ons des te meer aan, we wilden na de lange reis heel graag in een schone kamer slapen. Aangezien dit eigenlijk ver boven budget was, besloten we een kamer te delen met zijn drieen. Tot zover de ‘hostel-ervaring’ van mijn nieuwe vrienden (die trouwens erg vriendelijk en gay waren, dus no worries ;) ). De volgende dag ben ik met ze mee gegaan naar White Sands Beach, waar ik hun vriendin Lany heb leren kennen. Dat is nu een beetje mijn mattie geworden hier en we hebben onze reisplannen op elkaar aangepast voor zover dat kan. Dat wil zeggen, zij zou eigenlijk met Michael en Eric naar Bali of Burma gaan (omdat de mannen het land uit moisten vanwege hun verlopen visum), maar heeft besloten haar reis relaxed te beeindigen en niet de laatste week nog al te veel te willen reizen. Dus we zitten nu een week te chillen op het strand, en proberen leuke dingen te doen die niet te veel inspanning kosten (zijn we heel goed in). Maandag hebben we met zijn vieren een ‘overnight trip’ gedaan naar een ‘secret island’, wat inhield dat we ‘s ochtends vroeg zijn vertrokken, eerst bij twee kleine eilandjes/rotsformaties zijn gaan snorkelen om daarna door te varen naar een (op twee huisjes na) onbewoond eiland en daar te kamperen op het strand. Hoewel ik zelden zo slecht geslapen heb, was het echt een vette ervaring! Woensdag zijn we naar een waterval gegaan en de rest van de dagen doen we eigenlijk niet zoveel behalve op het strand zitten en massagesalons bezoeken. Sinds eergisteren zijn we terug in Lonely Beach, een hippie-dorpje waar echt een hele leuke vibe hangt en waar mensen naar feestjes worden gelokt door te flyeren en op elke flyer zo vaak mogelijk het woord FREE te gebruiken. Dit is wat ons betreft een goede vorm van reclame, want nu krijgen wij FREE vodka buckets, FREE bbq’s, FREE chocolate cake en noem maar op. Vooral die buckets die hakken er wel in en de dagen worden er korter en minder leuk van, maar de nachten zijn des te leuker en de feestjes zijn fantastisch.
Morgen gaan we terug naar Bangkok, want Lany vliegt woensdag naar huis dus ik moet een nieuwe soulmate gaan zoeken. Dat doe ik op Koh Tao, waar ik vanaf volgende week wil leren duiken.. Daar heb ik echt heel veel zin in, dus wanneer dat avontuur erop zit, kunnen jullie weer een update van me verwachten!

Heel veel liefs, warmte en zonneschijn uit het land van de glimlach :)